28 Οκτ 2006

Back to Base

Την προηγούμενη βδομάδα έπειτα από τις συνηθισμένες εκλογές στο σχολείο μας, αναδείχθηκε το 15μελές μαθητικό συμβούλιο. Μπήκα κι εγώ και μάλιστα στη θέση του Γραμματέα-Ταμία. Χθες λοιπόν έγινε ο πρώτος χορός του Λυκείου μας-ξέρετε αυτές οι μαζώξεις 17χρονων για να βρεθούν λεφτά για την 5ήμερη.

23:00-Μπαίνουμε στο μαγαζί-Back to Base-, μιλάμε με το Μάνο, ο μεσολαβητής, μας εξηγεί τι θέλει το μαγαζί από μας και τι θα γίνει με τα λεφτά.
23:14-Όλοι φοράνε κοστούμια ή τουλάχιστον σακάκι, εγώ είμαι με τζιν και πουκάμισο.
23:45-Ανοίγουν οι πόρτες μπαίνουν οι πρώτοι, κανονίζουμε τα τραπέζια.
00:30-Αηδίασα.Κοριτσάκια να μεθούν χωρίς λόγο πίνοντας ό,τι μαλακία τους δώσουν, τα αντράκια που τις συνοδεύουν να κάνουν τις πάπιες.
00:54-"Δεν είμαι καλά, κάνε κάτι" μου 'πε η Ιόλη, ένα πανέμορφο κορίτσι. "Γιατί ήπιες?" "Πού θες να ξέρω...".Είναι δυνατόν ρε γαμώτο? Βλέπω το Γκούνη -κολλητός-, κι αυτός ήπιε πολύ, πάντα πίνει πολύ, όσο το αντέχει, "Όχι, δεν ήρθαν για να περάσουν καλά", μου κάνει.
01:16-Πάω στο ταμείο για 'βάρδια'.
02:00-Κλείνουμε τη λίστα με τις εισόδους μας, 358 άτομα. Την παίρνει ο Μάνος, τη λίστα.
02:27-Με φωνάζει ο Θωμάς, ο πρόεδρος, βγαίνουμε απ' το μαγαζί, πάμε σε μία γωνία, εγώ, ο Θωμάς, η Αγγελική, η Κατερίνα, η Φωτώ και ο Ηλίας, όλοι μέλη του 15μελούς.Έρχεται ο Μάνος και μας δίνει τα λεφτά 360*4=1440 ευροπουλόπουλα. Τα βάζω στην τσέπη μου. Όχι, δεν ήρθα για να περάσω καλά, είχα δουλειά.
02:42-Ο Μάνος μας κερνάει ένα σέικερ.02:51-Συνειδητοποιώ πόσο ξεκολλά είναι όλες ντυμένες. Με τρόπο για να σε προκαλέσουν να τις κοιτάξεις. Είναι δυνατόν μία κοπέλα 16 χρονών να φοράει ξώπλατο με μίνι. Όχι, δεν ήρθαν για να περάσουν καλά, ήρθαν γιατί έμαθαν πως πρέπει να 'ρθουν για να μη τις πουν ξενέρωτες. Και ήρθαν έτσι όπως ήρθαν γιατί έχουν μάθει πως πρέπει να προκαλέσουν τα αντρικά βλέμματα. Μπορεί να αποτελώ μειονότητα αλλά τις βρίσκω αντιαισθητικές..
03:00-Ανεβαίνω στον πρώτο. Το κέφι έχει ανάψει. Παιδιά 15 και 16 χρονών να πίνουν και να καπνίζουν χωρίς λόγο και έλεος. Όμορφοι barmen και σερβιτόροι, προσφέρουν με χαρά θάνατο σε όποιο ΠΑΙΔΙ τους το ζητήσει. "Γιατί καπνίζεις ρε μαλακισμένο?", κάνω σ' ένα γνωστό μου απ' την πρώτη "έτσι, ρε, κάνε εσύ υγιεινή ζωή..", ούτε αυτός ήρθε για να περάσει καλά. Βλέπω στο ισόγειο τους γνωστούς που χορεύουν με τους αγνώστους.03:10-Φεύγει ο Μήτσος, ένας φίλος που εδώ και 5 χρόνια βγάζει 20. Λίγο πριν είχε κεράσει σφηνάκια για τη γιορτή του. Πήγαινε να κοιμηθεί γιατί είναι σημαιοφόρος. Τον πάω πολύ. Έχει μάθει να χαίρεται με απλά πράγματα και ήρθε για να περάσει καλά.
03:14-Βλέπω την Αλίκη αγκαλιά με το Νίκο. Ο Νίκος είναι γύρω στα 25 αλλά κι ο μεγάλος έρωτας της Αλίκης, χαίρομαι. Μετά βλέπω το Θωμά να είναι με μια κοπελιά σε τετ-α-τετ, μπράβο του! -χωρίς ειρωνεία.
03:22-Τα μικρά του σχολείου μας έφυγαν. Όλοι κουνιούνται στο ρυθμό του NiVo-"Γυναίκες". Μια γκόμενα τραγουδάει και χάνει τα λόγια.
03:25-Ήρθε η σειρά των "λαϊκών" "Ήταν η ζωή μου κόλαση και την έκανες απόλαυση". Γιατί όμως σε ΚΑΝΕΝΑ απ' τα 1000 άτομα δε λέει τίποτα το "shine on, you crazy diamonds...",το τραγούδι, όχι το blog της Νίνας-αν και την ίδια απάθεια δείχνουν και στα δύο.
03:32-Βλέπω δυο κορίτσια να κάθονται μόνες τους στην άκρη του μπαλκονιού-1ος όροφος-, μπροστά τους έχουν ένα τασάκι με πάνω από 30 τσιγάρα. Μάλλον δεν είναι όλα δικά τους. Όχι, δεν ήρθαν για να περάσουν καλά. Είναι απίστευτο πόση ματαιοδοξία χωράει σε 200 τετραγωνικά. Αλλά έχει όμως ωραία φωτορυθμικά.
04:00-Βαρέθηκα άπειρα.. Θέλω να φύγω δε γουστάρω... λίγο ακόμα να ξεκινήσουν τα πρωινά λεωφορεία.
04:15-Σε μία γωνιά του μαγαζιού εγώ, ο Γιώργος, ο Νίκος, ο Στράτος και η Μαριλένα. Οι δύο τελευταίοι έχουν επιδοθεί σε άγριο φάσωμα και εμείς μοιάζουμε με νταβατζήδες της πουτάνας. Όχι, δεν ήρθαν για να περάσουν καλά, ήρθαν για να πηδηχτούν (όχι απαραίτητα μεταξύ τους), απλά δεν πρόλαβαν. 04:31-"Άντε μαλάκα, πάμε" λέω στο Νίκο.
04:43-Φεύγουμε με τον Νίκο. Ο Γιώργος πήγε τη Μαριλένα σπίτι της, της το 'χε υποσχεθεί από νωρίς.04:55-Επιτέλους, είμαστε στο μαγαζί του Γιάννη. Ο Γιάννης έχει μπουγατσατζίδικο, ίσως το πιο γαμάτο στο οποίο έχω βρεθεί. Στο μαγαζί κυριαρχεί η reggae φιλοσοφία, ενώ ο Γιάννης μαζί με τις μπουγάτσες και τα λοιπά κερνάει σφηνάκια κάποιες παρέες...Τρώμε μέχρι σκασμού.
5:37-Φεύγουμε.
05:57-Είμαι στο λεωφορείο-58- το οποίο είναι γεμάτο από αλλοδαπούς που πάνε για μεροκάματο σε γιαπιά, που όταν γίνουν ωραίες και μεγαλοπρεπείς σπιταρόνες θα τις αγοράσουμε εμείς οι πλούσιοι, για να ζούμε καλύτερα, μιας που θα φαίνεται ότι έχουμε λεφτά, και για να το επιβεβαιώσουμε θα πηγαίνουμε σε χορούς του σχολείου μας για να μην περάσουμε καλά με ακριβά κοστούμια, εμείς οι άντρες και με ακριβά φορέματα, οι γυναίκες, ξεπαρθενιασμένοι στο μικρόκοσμό μας απ' τα 14 χωρίς λόγο.

Δεν ξέρω αν έχω το δικαίωμα να τους λυπάμαι...Αλλά χαίρομαι που πήγα σε ένα μπαράκι με τη Ναταλία, προχθές που είχε ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ night "...σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία..."

Δεν υπάρχουν σχόλια: